Ένα διαχρονικό ποδοσφαιρικό αξίωμα ορίζει πως ένας τερματοφύλακας είναι κατά κανόνα τόσο καλός όσο η άμυνα μπροστά του.
Υπάρχει, ωστόσο, και η αντίστροφη ανάγνωση: μια άμυνα αισθάνεται και βγάζει τόση σιγουριά και αυτοπεποίθηση όση ο τερματοφύλακας πίσω της.
Στο ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ η Ομόνοια (αποδείχθηκε ότι) δεν χρειαζόταν έναν τερματοφύλακα ικανό να πιάσει τα άπιαστα. Αντ’ αυτού είχε στην εστία της έναν, ο οποίος φέρει ευθύνη και στα τρία τέρματα που δέχτηκε.
Ως ελαφρυντικό για τον Φρανσίς Ουζόχο λειτουργεί η… κατασκήνωση των «γαλαζοκιτρίνων» στην εστία του στα πρώτα 45 λεπτά, η αδυναμία των συμπαικτών του να λειτουργήσουν υποτυπωδώς αποτελεσματικά τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά.
Η αδιάλειπτα έντονη πίεση του ΑΠΟΕΛ κατέστησε σχεδόν νομοτέλεια την παραβίαση της εστίας του «τριφυλλιού», ωστόσο ο Νιγηριανός όφειλε να είχε εξουδετερώσει τόσο το σουτ του Μαρκίνιος (από κλειστή γωνία) όσο και το αντίστοιχο του Γαβριήλ (στην κλειστή του γωνία) και φέρει ακέραια την ευθύνη για το γλίστρημα της μπάλας από τα χέρια του στο τέρμα του Σεμπάκ.
Ο Σωφρόνης Αυγουστή έχει τονίσει πολλάκις πως η Ομόνοια διαθέτει ένα ισχυρό δίδυμο τερματοφυλάκων, η μέχρι στιγμής στατιστική του Ουζόχο ωστόσο δεν λειτουργεί ενισχυτικά σε αυτή τη θέση.
Με τον 25χρονο στην εστία της η κυπελλούχος σε τέσσερα παιχνίδια έχει δεχτεί έξι τέρματα (1,5 μέσο όρο ανά παιχνίδι) και μετρά δύο νίκες και ισάριθμες ήττες (ποσοστό επιτυχίας 50%).
Οι αντίστοιχες επιδόσεις με τον Φαμπιάνο σε 12 παιχνίδια είναι 16 αντίπαλα γκολ (1,3 μέσο όρο ανά παιχνίδι) και 7-5-0 (ποσοστό επιτυχίας 58%).
