Η ιστορική ευκαιρία για το καλύτερο ξεκίνημα του συλλόγου προσπεράστηκε, το νικηφόρο σερί διακόπηκε, αλλά η ζημιά για τον Άρη θα μπορούσε (ενδεχομένως και να έπρεπε) να ήταν μεγαλύτερη.
Διότι, με πάσα παρρησία και ειλικρίνεια, αν μια ομάδα εδικαιούτο το νίκη στο αποψινό ντέρμπι στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» αυτή ήταν -και βάσει απόδοσης και βάση ευκαιριών- η Πάφος FC. Τον Άρη -είτε ως εν δυνάμει είτε ως εν ενεργεία πρωταθλητή- ουδεμία ομάδα αντιμετώπισε τόσο θαρρετά και αποτελεσματικά (και δη στην έδρα του) όσο το σύνολο του Χουάν Κάρλος Καρσέδο.
Από τις δηλώσεις του Αλεκσέι Σπιλέβσκι η πλέον εύστοχη και έγκαιρη ήταν πως οι «γαλάζιοι» διαθέτουν πολλή ποιότητα και είναι φαβορί για τον τίτλο. Αυτό ακριβώς «καθρεφτίστηκε» στο χορτάρι.
Ο Άρης απόψε δεν ήταν καλύτερος από την αντίπαλό του, δεν βρήκε ούτε περισσότερες ούτε καλύτερες ευκαιρίες, ενώ οι αντίστοιχες των «γαλάζιων» στην πλειονότητά τους ήλθαν μέσα από τη ροή του αγώνα -και όχι από στημένες μπάλες.
Ο θυμός του Λευκορώσου είναι εύκολα κατανοητός, στο βαθμό που δεν έχει ως αιτία του τη διαιτησία, αλλά τη δική του αδυναμία να αντιδράσει σε όσα έβλεπε να γίνονται στο γήπεδο.
Στην υποδειγματική πίεση της Πάφου η άμυνα της ομάδας του είχε σπασμωδικές αντιδράσεις και λάθη που «φώναζαν» για παρέμβαση και διόρθωση. Ο Σπιλέβσκι και το έβλεπε και το καταλάβαινε, αλλά στον πάγκο ο μόνος αμυντικός ήταν ο 21χρονος στόπερ Γιαντάλ.
Εν τη απουσία των Μποάκι, Μουσούντα και Γιαγκό τα χέρια του 35χρονου προπονητή ήταν «δεμένα» και για τον ίδιο (θα πρέπει να) ήταν ένα μαρτύριο να παρακολουθεί την ομάδα του να «υποφέρει» δίχως ο ίδιος να έχει τα μέσα να τη βοηθήσει.
Αν υπήρχε έστω και ψήγμα αμφιβολίας για το αν στο ρόστερ χρειάζεται να προστεθεί ένας στόπερ, η αποψινή εμφάνιση φτάνει και περισσεύει για να το εξαλείψει οριστικά και αμετάκλητα.
