Σε επικοινωνιακό επίπεδο ο Απόλλωνας είχε φροντίσει έγκαιρα να καταστήσει σαφές πως εν όψει της νέας αγωνιστικής περιόδου ευρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο.
Όχι μόνο λόγω των μαζικών προσθαφαιρέσεων στο ρόστερ ή/και της επιχειρηθείσας μείωσης του μέρου όρου ηλικίας, αλλά (κυρίως) ένεκα της έλευσης στην τεχνική ηγεσία του Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ που κουβαλά μια διαφορετική φιλοσοφία για το στιλ της ομάδας.
Για να παίξει ο λεμεσιανός σύλλογος, όπως θέλει ο προπονητής του, χρειάζεται -εκτός από τους κατάλληλους παίκτες- μεγάλο βαθμό ομοιογένειας, καθώς η άμεση, επιθετική πίεση για ανάκτηση της μπάλας βασίζεται στον πλήρη συντονισμό όλων των παικτών. Ένας να μην κινηθεί όπως πρέπει, όπου πρέπει, όταν πρέπει, το όλο οικοδόμημα καταρρέει ως χάρτινος πύργος και η ομάδα μένει απόλυτα εκτεθειμένη στις ορέξεις του αντιπάλου.
Φάνηκε πεντακάθαρα στα φιλικά προετοιμασίας με την Ομόνοια (3-4) και την ΑΕΚ Αθηνών (0-3), τόσο στο παθητικό όσο και στις ευκαιρίες που συνολικά δημιούργησαν οι αντίπαλοι. Ελαφρυντικά υπάρχουν σε επάρκεια και ο καθένας μπορεί να επιλέξει όποια και όσα επιθυμεί, ωστόσο δεν αναιρούν συγκεκριμένα δεδομένα και πραγματικότητες.
Εκ των απόντων οι πλείστοι δεν θα είναι διαθέσιμοι ούτε την ερχόμενη Πέμπτη κόντρα στη Ζίλινα, στην άμυνα υπάρχουν οι νεοφερμένοι Ουέλινγκτον, Χαμάς και οι Παναγιώτου, Κατελάρης που δεν ήταν βασικοί την περασμένη περίοδο και σχεδόν καθόλου εναλλακτικές, αν προκύψει πρόβλημα, ενώ δεν υπάρχει και το καθαρόαιμο εξάρι.
Τα προβλήματα στην άμυνα συντροφεύουν τον Απόλλωνα τα τελευταία χρόνια, όμως η ευκολία των αντιπάλων στη δημιουργία φάσεων και στην επίτευξη τερμάτων είναι μια (άκρως) ανεπιθύμητη αλλαγή για τον Τσόρνιγκερ και απειλεί να... τορπιλίσει τις πιθανότητές του για μακρά πορεία στο Κόνφερενς Λιγκ.
