Ως άλλοι… Γουίλιαμ Γουάλας, οι πολεμιστές της εθνικής ομάδας της Σκωτίας, ο στρατός με τα ταρτάν, αληθινοί Bravehearts, έγραψαν ιστορία και θα πάνε στο EURO μετά από 26 χρόνια.
«Ελπίζω όλοι πίσω στην πατρίδα να κάνουν πάρτι απόψε. Περάσαμε τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Το ξέρουμε κι εμείς, το ξέρετε όλοι σας πως είναι σαν να γλιτώσαμε από ένα μπελά, να ξορκίσαμε μια κατάρα τώρα. Θα είναι το έναυσμα για να κάνουμε κάτι νέο. Είναι κάτι σπουδαίο για όλο το έθνος, μετά από μια τόσο άσχημη χρονιά καταφέραμε να δώσουμε κάτι μικρό στη χώρα».
Με φωνή που έτρεμε, με τα μάτια υγρά από τα δάκρυα ο Ράιν Κρίστι, ο οποίος είχε ανοίξει το σκορ, έκανε όσες δηλώσεις μπορούσε μετά την ιστορική νίκη των Σκωτσέζων επί των Σέρβων μέσα στο Βελιγράδι.
Ήταν μερικά λεπτά μετά τον θρίαμβο, λίγη ώρα μετά την πρόκριση στο EURO, που θα είναι η πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία θα βρεθεί η Σκωτία μετά από 22 χρόνια. Από τότε, δηλαδή, που ο Κρίστι ήταν μόλις δύο ετών…
Ο Άντι Ρόμπερτσον προσπάθησε να είναι πιο συγκρατημένος όταν κλήθηκε να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Δεν τα κατάφερε και πολύ, η συγκίνησή του ήταν, επίσης, εμφανής. «Tι βραδιά! Δύσκολο να μιλήσεις, δύσκολο να εξηγήσεις τι έγινε. Παντού άνθρωποι να κλαίνε από χαρά, όλοι το άξιζαν. Εγώ είμαι απλά αυτός που ήρθα να μιλήσω εκ μέρους τους. Περάσαμε δύσκολες στιγμές στην εθνική ομάδα, πέρασαν δύσκολες στιγμές και οι φίλαθλοι. Αν συνεχίσω να μιλώ, μάλλον θα βάλω τα κλάματα…» είπε ο άσος της Λίβερπουλ.
Ο αρχηγός των γενναίων
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι ο αρχηγός αυτών των πολεμιστών τότε δεν είναι άλλος από τον Στιβ Κλαρκ. Ο 57χρονος προπονητής δεν βρήκε δικαιολογία ότι κάτι μπήκε στο μάτι του και αναγκάστηκε να δακρύσει μετά την πρόκριση. Έκλαψε και αυτός όπως και οι παίκτες του για την μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Οι λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία ίσως τον θυμούνται από τα χρόνια που έπαιζε μπάλα, όταν φορούσε τη φανέλα της Τσέλσι με την οποία αγωνίστηκε περίπου μια δεκαετία. Μια μέτρια προπονητική καριέρα ως τώρα, από τη Γουέστ Μπρομ και τη Ρίντινγκ ως την Κλιμάρνοκ, ανέλαβε την εθνική ομάδα της πατρίδας του τον Μάιο του 2019 υπογράφοντας συμβόλαιο ως το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022.
Βασικός στόχος του ήταν να πετύχει σε αυτό που οι άλλοι απέτυχαν. Και όταν λέμε… άλλοι εννοούμε κυρίως αυτούς που κάθισαν στον πάγκο της παλαιότερης εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας (μαζί με την Αγγλία) κυρίως από το 2002 και μετά, δηλαδή μετά τον Κρεγκ Μπράουν. Δεν ήταν και λίγοι: ο Μπέρτι Φογκς, ο Γουόλτερ Σμιθ, ο Άλεξ ΜακΛις δύο φορές, ο Τζορτζ Μπέρλι, ο Κρεγκ Λεβίν, ο Γκόρντον Στράχαν δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες και κατέληξαν απολυμένοι.
Ο Κλαρκ ήταν ανέκαθεν υπέρμαχος της άποψης ότι το ποδόσφαιρο μιας χώρας, το επίπεδό του συγκεκριμένα, είναι αυτό που φαίνεται στην εθνική ομάδα. Και ίσως είναι αυτός ένας λόγος της επιτυχίας του. Ήθελε να είναι η εθνική ομάδα ο καθρέφτης του ποδοσφαίρου της Σκωτίας. Έφτιαξε μια ομάδα αποτελεσματική, κάποιες φορές ίσως όχι τόσο θελκτική, αλλά τελικά απολύτως λειτουργική. Μια ομάδα σκληρή στην άμυνα, που μπορούσε να γίνει απειλητική και στην επίθεση.
Ένα σερί τεσσάρων άσχημων αποτελεσμάτων (αν και ήταν κόντρα στο Βέλγιο και στη Ρωσία) μετά τη νίκη επί της Κύπρου δημιούργησαν αρχικά την εντύπωση πως ο Κλαρκ μάλλον ήταν άλλη μια αποτυχημένη επιλογή της Ομοσπονδίας για τον πάγκο.
Όταν ακολούθησε ένα αήττητο σερί (εννέα παιχνίδια πια μετά και την επικράτηση επί της Σερβίας), η εικόνα για τον 57χρονο προπονητή άλλαξε, η μουρμούρα και οι επικρίσεις περιορίστηκαν και οι Σκωτσέζοι άρχισαν να ονειρεύονται. Η πρόκριση επί του Ισραήλ «ξύπνησε» μέσα τους την ελπίδα ότι η συμμετοχή σε μια μεγάλη διοργάνωση ήταν κοντά. Κόντρα στη Σερβία ήταν το αουτσάιντερ, αλλά είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως ακόμα και αν τελικά ερχόταν ο αποκλεισμός και όχι η πρόκριση, ο Κλαρκ είναι αυτός που τους έβαλε ξανά στο σωστό δρόμο. Tώρα κέρδισε και μια θέση στην ιστορία.
«Ήταν αυτή η καλύτερη εμφάνιση της Σκωτίας υπό τις οδηγίες σας;» ρωτήθηκε από το Reuters μετά την αναμέτρηση του Βελιγραδίου ο Κλαρκ. «Ναι» είπε απλά ο 57χρονος τεχνικός, που θα μπορούσε να αναδειχθεί πρόσωπο του 2020 στην πατρίδα του.
Μαζί του είναι ο Ντέιβιντ Μάρσαλ, ο ήρωας της διαδικασίας των πέναλτι που σταμάτησε τον Μίτροβιτς, ο Ντέκλακ Γκάλαχερ στυλοβάτης στην άμυνα, ο Ρόμπερτσον και ο Κρίστι φυσικά, αλλά και ο Λίντον Ντάικς, ίσως η μεγαλύτερη… επένδυση του Κλαρκ σε αυτή την ομάδα: τον έπεισε να αφήσει την Αυστραλία για να αγωνιστεί για την πατρίδα των γονιών του και o 25χρονος επιθετικός της ΚΠΡ ήταν η η αποκάλυψη των τελευταίων αγώνων.
Κι έτσι σε επτά μήνες η Σκωτία θα είναι ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες της «Γηραιάς Ηπείρου» και οι πολεμιστές της έτοιμοι για νέες μάχες! Και εκεί θα αντιμετωπίσουν τους Άγγλους, στην ιστορικότερη ποδοσφαιρική αντιπαλότητα σε επίπεδο εθνικών ομάδων, για τους «πολεμήσουν» όπως ο Γουίλιαμ Γουάλας, ο ηγέτης των Σκωτσέζων στον πόλέμο κατά των Άγγλων κατά τη διάρκεια της ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
