Οι αλλαγές προπονητών είναι σχεδόν ετήσιο φαινόμενο στην Ομόνοια. Πόσοι εξ αυτών έφεραν πραγματική αλλαγή, διόρθωσαν την ομάδα σε σημαντικό βαθμό; Κυρίως, πόσοι έφεραν άμεση, δραστική βελτίωση; Η τελευταία φορά, που η Ομόνοια έκανε τεράστια διαφορά στηn χρονιά (ξεκίνησε άσχημα και ανέβηκε πάρα πολύ) ήταν επί Σαβέβσκι τηn περίοδο 12-13. Αλλά για να πάρει μπόλικες στροφές χρειάστηκε σχεδόν ένας γύρος και η αλήθεια να λέγεται, ο Λάρκου την είχε στελεχώσει με εξαιρετικό ρόστερ. Για να είμαστε πιο ακριβείς, ο Σαβέβσκι ανέλαβε στην 4η αγωνιστική. η Ομόνοια είχε στην 8η (αγωνιστική) 10 βαθμούς και ήταν έκτη, 13 πίσω από την 1η θέση με την λήξη του 1ου γύρου.
Πέρσι ο Πέτεφ έκανε κάποια διαφορά με το που ανέλαβε, η Ομόνοια άρχισε να παίρνει αποτελέσματα, η συνέχεια όμως είναι γνωστή. Βελτιώσεις, αλλά όχι έντονες υπήρχαν και σε άλλες περιπτώσεις, όπως υπήρξε και επιδείνωση (π.χ επί Λοτίνα).
Για να βρούμε δραστική, άμεση και «μόνιμη» αλλαγή στην εικόνα θα πρέπει να πάμε πολύ πίσω, 18 χρόνια. Και συνέβηκε με την συνδρομή 2 τεχνικών. Η Ομόνοια ξεκίνησε άσχημα τη χρονιά 00-01. Έλυσε τη συνεργασία με τον Νικοντίμοφ, έμεινε στάσιμη για 2-3 αγωνιστικές με υπηρεσιακούς τεχνικούς. Η τότε διοίκηση αποφάσισε να συνεργαστεί με φτασμένο προπονητή. Επιλογή της ο Άρι Χάαν. Ο Ολλανδός έκανε ντεμπούτο απέναντι στον ΑΠΟΕΛ, έχασε με 1-0, αλλά στο 2ο μέρος έκανε μία κίνηση που έπιασε τόπο. Γύρισε το πλάνο του σε 4-4-2 (3-5-2) και το εφάρμοσε από την αρχή στον επόμενο αγώνα με την ΑΕΚ. Η Ομόνοια πήρε στροφές. Ο Χάαν αποχώρησε όμως, αφού δέχτηκε μία δελεαστική πρόταση από την Αυστρία, αλλά πρότεινε τον αντικαταστάτη του, ένα επίσης Ολλανδό. Ήταν ο Χενκ Χάουαρντ, που εξέλιξε ακόμη καλύτερα τη νέα τακτική, με τον Ιωακείμ να παίζει ανασταλτικό χαφ και να βγαίνει σαν κρυφός κυνηγός (σκοράροντας συχνότατα). Η Ομόνοια αντεπιτέθηκε, κατάπιε τις διαφορές από την κορυφή και πήρε μάλιστα τον τίτλο.
Με την συμβολή δύο Ολλανδών, η Ομόνοια έκανε την τελευταία άμεση μεγάλη αναστροφή σε φάση αλλαγής προπονητή. Ο Αναστασίου έχει εξαιρετικά έντονο το ολλανδικό στοιχείο στην ποδοσφαιρική-προπονητική του φιλοσοφία. Έχει φυσικά πολύ πιο δύσκολο έργο από τους δύο Ολλανδούς (άλλες συνθήκες στο πρωτάθλημα σήμερα, άλλες τότε). Έχει θέματα φυσικής κατάστασης να διαχειριστεί, που δεν υπήρχαν το 2000. Έχει πολλά να διορθώσει και θαύματα δεν μπορεί να κάνει.. Ο Αναστασίου δεν μπορεί να μιλήσει για βαθμολογικό στόχο. Μπορεί μόνο να μιλήσει για σοβαρή και μόνιμη αγωνιστική βελτίωση. Αν τα καταφέρει (με ολλανδική ένεση) να πετύχει κάτι που δεν έγινε εδώ και 18 χρόνια, να αλλάξει άρδην την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, θα είναι μεγάλη υπόθεση.
