Αν η Ομόνοια της σεζόν 19-20 εξέπληξε με την πορεία της, τι να πει κανείς για τον Κακουλλή. Ο μικρός συνεχίζει μάλιστα από εκεί που έμεινε, αφήνει εξαιρετικές εντυπώσεις σε φιλικά και πολύ περισσότερο στις προπονήσεις. Η εξέλιξη και το ταλέντο του έρχονται να βάλουν δύσκολα στους ιθύνοντες της Ομόνοιας. Ας βάλουμε τα δεδομένα του σήμερα. Η Ομόνοια ετοιμάζεται να αποκτήσει κεντρικό επιθετικό, έχει τον Ντάρμπισαϊαρ, άρα ο Κακουλλής περνά λογικά ομιλούντες σε 3η μοίρα.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο του σμικραίνει τον διάδρομο συμμετοχής και εξέλιξης. Σαφώς και μπορεί να βρει ευκαιρίες και στα άκρα, αλλά εκεί υπάρχει ο Τιάγκο, ο Παπουλής, ο Μποτεάκ και άλλος ένας (Ακιντόλα ή αντι-Ακιντόλα), παίκτες 1ης επιλογής. Είναι λοιπόν ένα δίλημμα και εξίσωση ισορροπίας. Από την μία να ξέρεις ότι έχεις να κάνεις με ένα 19χρονο (που θέλει την συνέχεια μίας πολύ καλής διαχείρισης) και από την άλλη να ξέρεις ότι με τίποτα δεν πρέπει να φρενάρεις έστω και λίγο την πρόοδο του. Πρέπει να παίζει συχνά και αρκετά. Επ’ αυτού ένα παράδειγμα, ανεξάρτητα επιπέδου ποιότητας και δεδομένων. Δεν θα ήταν λάθος ολκής αν η Γιουνάιτεντ και ο Μουρίνιο έκοβαν το 2016 την ταχύτητα εξέλιξης του τότε 18χρονου φορ και ακραίου φορ Ράσφορντ που μόλις είχε ξεπεταχτεί και εντυπωσιάσει.
Συνεπώς ο Κακουλλής έχει δημιουργήσει ένα δίλημμα, ευχάριστο πρακτικά, αλλά δίλημμα.
