Ήταν μια πρεμιέρα που τη χρειαζόταν όσο τίποτε άλλο.
Η πρώτη εκτός έδρας νίκη επί της Πάφου ήταν η αναγκαία συνθήκη, προκειμένου ο Άρης να παραμείνει ζωντανός στην κούρσα για τον τίτλο.
Η 12η απόπειρα (συμπεριλαμβανομένου και του παιχνιδιού στον β’ γύρο του κυπέλλου) έφερε όντως μια πρεμιέρα. Αλλά όχι την αναμενόμενη και απαραίτητη.
Στο 137ο παιχνίδι της η «ελαφρά ταξιαρχία» υπέστη τη βαρύτερη ήττα της επί των ημερών του Αλεκσέι Σπιλέβσκι. Το 4-0 στο «Στέλιος Κυριακίδης» άφησε πίσω του τα 4-1 από τον Απόλλωνα (15.05.2022), την Μπέτις (09.11.2023) και την Καρμιώτισσα (12.11.2023).
Το σκορ, ωστόσο, δεν ήταν η μοναδική αρνητική πρεμιέρα. Ουδέποτε υπό τον Λευκορώσο τεχνικό ο λεμεσιανός σύλλογος δεν αποδείχθηκε τόσο λίγος, ανεπαρκής και κατώτερος των περιστάσεων σ’ ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι.
Στην πιο σημαντική στιγμή του στη σεζόν ο Άρης δήλωσε… απών. Εκκωφαντικά. Η αίσθηση της ανημποριάς απέναντι στον βασικότερο ανταγωνιστή ήταν πιο έντονη από κάθε άλλη φορά.
Ο εκμηδενισμός των πιθανοτήτων για τον τίτλο έφερε την «ελαφρά ταξιαρχία» στο σημείο μηδέν. Με την (ήδη προαναγγελθείσα) αποχώρηση του Σπιλέβσκι ήταν αυτονόητο ότι ένας κύκλος έφτανε στο τέλος του.
Πλέον σηματοδοτήθηκε -και από αγωνιστικής πλευράς- ένα τέλος εποχής. Η ήττα στην Πάφο έδειξε πολύ καθαρά (και πολύ οδυνηρά) τα όρια αυτού του ρόστερ.
Ο επόμενος προπονητής θα χρειαστεί να πάρει ορισμένες πολύ σημαντικές αποφάσεις και το ρόστερ να ενισχυθεί πολύ στοχευμένα και ποιοτικά, προκειμένου να καλυφθεί η απόσταση (που αποδείχθηκε ότι υπάρχει) από τη νέα πρωταθλήτρια.
