Το σαββατιάτικο ντέρμπι με την Ομόνοια (0-0) εμπερικλείει, συνοψίζει και αναδεικνύει όλους τους λόγους που τον περασμένο Ιούνιο η ΑΕΛ ανανέωσε έως τον Μάιο του 2026 το συμβόλαιο του Χριστόφορου Φραντζή.
Πριν τη σέντρα η απουσία του Φιλίποβιτς έφερε την οπισθοχώρηση του Μεντόγεβιτς στο κέντρο της άμυνας. Ο Φραντζής πήρε την ευκαιρία να παίξει (για πρώτη φορά στην τρέχουσα σεζόν) στη θέση του αμυντικού μέσου, στην οποία έχει δηλώσει ότι προτιμά να αγωνίζεται και έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του.
Όταν ο Χρίστος Χαραλάμπους απέσυρε τον Τσούκα και πέρασε τον Παπαφώτη (58'), ο Φραντζής μετακινήθηκε στο δεξί άκρο της άμυνας. Και όταν ο Τζάλμα τραυματίστηκε (80'), ο 22χρονος μετατέθηκε στην αριστερή πλευρά της οπισθοφυλακής.
Ο διεθνής με την Ελπίδων άσος «έλυσε τα χέρια» του προπονητή του και απέδειξε εκ νέου ότι (μπορεί να) παίζει, όπου τον χρειάζεται η ομάδα. Η διπλή αλλαγή θέσης σ’ ένα ντέρμπι επισημάνθηκε και αναδείχθηκε από πολλούς, αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι με τις μετατοπίσεις του ο Φραντζής κλήθηκε διαδοχικά να αντιμετωπίσει και να «αφοπλίσει» τους Μπεζούς (ως αμυντικός μέσος), Σεμέδο (ως δεξιός μπακ) και Λοΐζου (ως αριστερός μπακ).
Ίσως είναι απλή σύμπτωση πως η ΑΕΛ ηττήθηκε στο μοναδικό παιχνίδι που δεν χρησιμοποιήθηκε ο 22χρονος άσος από τις ακαδημίες της. Όμως τα (πολυάριθμα όσο και ποιοτικά) τρεξίματά του, οι (ανεξάντλητες) αντοχές του, η προσαρμοστικότητά του (ένας… χαμαιλέοντας από πλευράς τακτικής) και η αταλάντευτη στράτευση όλων των αρετών του στο καλό του συνόλου είναι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη. Δηλαδή ικανότητα.
Τόση που δεν επιτρέπει την αγνόησή της, τέτοια που επιβάλλει τη μέγιστη αξιοποίησή της.
