Η πρώτη θέση ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Αφού είμαστε (ακόμη) πρώτοι, ουδείς νομιμοποιείται να μιλά, ουδείς να διαμαρτύρεται. Ο τρόπος σκέψης του Ρικάρντο Σα Πίντο, όπως τουλάχιστον διατυπώθηκε μετά το εντός έδρας 0-2 κόντρα στην Ανόρθωση, δεν απέχει στο ελάχιστο από αυτόν των οπαδών.
Ότι σχεδόν άπαντες θεωρούν πως όλα κρίνονται μόνον εκ του αποτελέσματος, είναι ένα πρόβλημα που διαπνέει όλο το κυπριακό ποδόσφαιρο. Ότι ο προπονητής του σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο, είναι ένα πρόβλημα που, εν προκειμένω, (οφείλει να) απασχολεί τον ΑΠΟΕΛ.
Οι τρεις ήττες στις περασμένες τέσσερις αγωνιστικές, οι δύο διαδοχικές στα τελευταία παιχνίδια του στο ΓΣΠ, οι μόλις δύο νίκες στα πλέι οφ, όλα αυτά είναι τα συμπτώματα του προβλήματος.
Το πρόβλημα αυτό καθ’ αυτό είναι πως οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν παίζουν καλό ποδόσφαιρο. Δεν αισθάνονται καλά και (κατ’ επέκταση) δεν πατούν καλά στο γήπεδο.
Σε έξι αγωνιστικές στη β’ φάση έχουν βρεθεί πίσω στο σκορ ήδη τόσες φορές (4) όσες στις 26 αγωνιστικές της α’ φάσης. Από αυτά τα παιχνίδια έχουν κερδίσει μόνον ένα (1-1-6), το πρόσφατο ντέρμπι κορυφής στην Αρένα.
Δεν είναι διόλου συμπτωματικό πως το 2-1 επί της ΑΕΚ είναι το μοναδικό παιχνίδι μετά την επιστροφή του Σα Πίντο, στο οποίο ο ΑΠΟΕΛ σκόραρε άνω του ενός τέρματος.
Δεν είναι επίσης συμπτωματικό πως οι «γαλαζοκίτρινοι» ολοκλήρωσαν την α’ φάση έχοντας μείνει «άσφαιροι» μόνο μια φορά, αλλά στα πλέι οφ δεν έχουν σκοράρει στα μισά παιχνίδια.
Ο πρωτοπόρος έχει ένα στιλ παιχνιδιού που -σταδιακά μεν, αλλά πλέον σε μεγάλο βαθμό- έχει γίνει αντιληπτό, προβλεπτό και (γι’ αυτούς τους λόγους) αντιμετωπίσιμο από τον ανταγωνισμό.
Στη (δυσ)λειτουργία μετά από προβάδισμα αντιπάλου προστίθεται η κακή διαχείριση των αγώνων του, όταν ευρίσκεται (ή αισθάνεται πως είναι) σε θέση ισχύος. Το 0-0 με την Ανόρθωση και το 0-1 από την Ομόνοια ήλθαν, όταν ήταν στο +3. Το 1-2 από τον Άρη, όταν ήταν στο +6. Το 0-2 από την Ανόρθωση, όταν ήταν στο +4.
Όλα τα παραπάνω δεν απαιτούσαν βαθιά γνώση του αθλήματος για να διαπιστωθούν. Απλά έλλειψη διάθεσης για εθελοτυφλία και ωραιοποίηση καταστάσεων.
«Η σίγουρη οδός για να (ξανα)χάσει!», έγραφε το SPORTIME μετά τη λάθος ανάγνωση της απόδοσης στο β’ ημίχρονο στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» -ο ΑΠΟΕΛ ηττήθηκε ακολούθως από την Ομόνοια...
«Τέλος καλό, όλα καλά;», αναρωτιόταν (ρητορικά) το SPORTIME υπενθυμίζοντας ότι δεν (πρέπει να) κρίνονται όλοι και όλα εκ του αποτελέσματος μετά το «διπλό» στην Αρένα. Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, ο ΑΠΟΕΛ ηττήθηκε στο ΓΣΠ από την Ανόρθωση…
«Ήταν το χειρότερο παιχνίδι που κάναμε και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Δεν περίμενα αυτό το παιχνίδι. Είναι δική μου ευθύνη οι επιλογές μου, η τακτική μου και προσπαθώ να βρω τι πήγε λάθος. Δεν είμαστε σταθεροί. Προσπαθώ να βρω λύσεις και δεν τις βρήκα».
Όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος προβαίνει σε τέτοια ομολογία «χρεοκοπίας», τότε η κατάσταση δεν έχει φτάσει στο παρά πέντε, αλλά στο παρά ένα...
