Υπάρχει λόγος γι' αυτό. Όπως θα είδε κανείς από τα πρώτα στάδια του αγώνα, μεγάλο μέρος του παιχνιδιού της «Κυρίας» θα περνούσε από τα πόδια του Τσίκο. Σκεφτείτε μόν ότι όσο αγωνίστηκε έκανε μια επέλαση, στην οποία πάτησε περιοχή και δημιούργησε επικίνδυνες προϋποθέσεις και εφόσον δεν έκανε την κίνηση την οποία έκανε, θα «κέρδιζε» σίγουρα την κίτρινη κάρτα για τον Σάντος.
Όταν όμως ήρθε η αποβολή τα πάντα γύρω από το πλάνο του Γκαγιέγο άλλαξαν και δεν ήταν τόσο εύκολο να τα διορθώσει με βάση το πως τα είχε στο μυαλό του, ιδιαίτερα πριν την έναρξη του αγώνα.
Ο Κονγκολέζος μεσοεπιθετικός είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης ο οποίος μπορεί να πατήσει περιοχή και να πάει στο ένας εναντίον ενός. Φάνηκε άλλωστε ξεκάθαρα στο υπόλοιπο χρονικό διάστημα του αγώνα.
Για παράδειγμα ο Φερέιρα έκανε κινήσεις κοντά στον Φερέιρα και έψαχνε να βγάλει μπαλιές στην περιοχή, με τους μοναδικούς που πατούσαν περιοχή σε μια τέτοια περίπτωση να ήταν οι Ουαρίς και Γκασάμα. Την ίδια στιγμή οι Τεχέρα και Τιουνέ έμεναν κάπως πιο πίσω, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ούτε πολλοί ποδοσφαιριστές στην περιοχή αλλά ούτε και στο ύψος της μεγάλης περιοχής για να πάρουν «ριμπάουντ».
Αυτό το γεγονός λοιπόν έκανε το έργο των αμυντικών της ΑΕΚ κάπως πιο εύκολο σε σχέση με το πως ίσως να περίμεναν.
Δοκίμασε ο Ισπανός τεχνικός με κάποιο τρόπο και το ανέβασμα του Κορέια να κάνει την ομάδα του πιο επικίνδυνη, αλλά με κάθε ανέβασμα του Πορτογάλου υπήρχε μεγάλο κενό στα μετόπισθεν, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις εκμεταλλεύτηκε η ΑΕΚ και έφτιαξε τις δικές της καλές φάσεις.
Σε άλλες περιπτώσεις και όταν ήθελε να κάνει πιο επιθετική την ομάδα του από τα αριστερά, ο Γκαγιέγο περνούσε ως αλλαγή τον Κορέια, ο οποίος είχε πίσω του τον Γκαρσία που αναλάμβανε την υπόθεση μαρκάρισμα. Τώρα χωρίς τον Ισπανό αμυντικό στο πλευρό του, φάνηκε πόσο περιορισμένες επιλογές είχε ο Ισπανός τεχνικός.
Δημιουργικό μέσο άλλο δεν είχε, στα αριστερά ήταν πολύ συγκεκριμένες οι κινήσεις που μπορούσε να κάνει, ακόμη και η αλλαγή με Καστέλ δεν βοήθησε όσο θα περίμενε. Η κομβική στιγμή του αγώνα ήταν σίγουρα η αποβολή του Τσίκο, η οποία σε σχέση και με τα υπόλοιπα σημαντικά προβλήματα που υπήρχαν, δεν έδωσαν και πολλές επιλογές στον Γκαγιέγο να κάνει ότι ήθελε από τακτικής πλευράς.
