Πανηγύρισαν ανέλπιστα οι της Ομόνοιας κόντρα στην Δόξα. Μία από τις σπάνιες ανατροπές στο ποδόσφαιρο, για τους "πράσινους" δε πρωτοφανής. Γκολ επί Μπεργκ στα τελευταία λεπτά σπάνια μπαίνουν, δύο ποτέ... Νίκη πρωτοφανής αν μπουν όλα στην εξίσωση. Αν ας πούμε σκεφτούμε ποιοι είναι οι σκόρερ. Ο κάτω από συνεχή αμφισβήτηση Ντούρις και ο Λέσιακς με το δεξί πόδι στο πρώτο του γκολ...
Είναι λογικό με την τροπή του αγώνα οι της Ομόνοιας να νιώθουν ανακούφιση και χαρά. Ως εκεί όμως... Όταν καταλαγιάσει το συναίσθημα της ανατροπής-νίκης θα επανέλθει το κυρίαρχο μέχρι το 93'. Του προβληματισμού για την εμφάνιση.
Η φετινή Ομόνοια δεν πατά καλά από την αρχή της σεζόν... Με εξαίρεση ένα ημίχρονο με την Αντβέρπ και κάποια μικρά διαστήματα καλής μπάλας, παρουσιάζει θέματα και στις τρεις γραμμές. Με την Δόξα έβγαλε όμως και πρωτοφανείς αδυναμίες. Και δεν μοιάζει σαν κακή παρένθεση.
Δεισλειτουργικό κέντρο με τον Ζόρντι εντελώς ντεφορμέ. Επίθεση προβλέψιμη, χωρίς καλούς συνδυασμούς, με λίγους παίκτες να βγαίνουν μπροστά. Σέντρες την ώρα που υπήρχαν μόλις 2 παίκτες στο κουτί. Ακίνδυνη και πάλι στις στατικές μπάλες. Χαρακτηριστικό ότι η πρώτη της πραγματική ευκαιρία ήταν το γκολ στο 97'.
Αμυντικά επικρατούσε πανικός σε κάθε επιθετική ενέργεια της Δόξας, χαρακτηριστική πάλι η αδυναμία να αμυνθεί στον αέρα. Προβλημάτισαν επίσης οι αντιδράσεις της. Γλύτωσε 2 φορές από το VAR, μία από τον Χούμποτσαν, μία από τον Φαμπιάνο, αλλά επέμενε να μην ξυπνάει...
Οι απουσίες και η κούραση από την Ευρώπη είναι ελαφρυντικά, αλλά δεν καλύπτουν το φάσμα της χειρότερης επί Μπεργκ Ομόνοιας. Η νίκη μπορεί να της επιτρέψει με καθαρό μυαλό να κοιτάξει και να αναλύσει την αγωνιστική εικόνα. Ο Μπεργκ έχει αρκετά να βάλει σε τάξη.
