Η πρώτη εντύπωση μετράει, η τελευταία μένει. Αν το συγκεκριμένο αξίωμα έχει ισχύ, τότε η ΑΕΛ έχει αδικήσει την προσπάθεια και την πορεία της στην αγωνιστική περίοδο 2020/21.
Υπενθυμίζεται πως ο λεμεσιανός σύλλογος άρχισε το πρωτάθλημα με τρεις ήττες (όλες σε εκτός έδρας ντέρμπι, κόντρα σε ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ και Ομόνοια), ενώ μέχρι και την ένατη αγωνιστική αδυνατούσε να κρατήσει ανέπαφη την εστία της.
Από τη 10η αγωνιστική μέχρι και την 32η (έκτη των πλέι οφ) η ομάδα του Ντούσαν Κέρκεζ παρουσίασε εκρηκτική βελτίωση και από αουτσάιντερ ακόμη και για την έξοδο στην Ευρώπη έγινε υπολογίσιμο φαβορί τόσο για το πρωτάθλημα όσο και για το κύπελλο.
Η… αποφράδα ημέρα για την ΑΕΛ αποδείχθηκε η 14η Απριλίου. Ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη (και μοναδική, όπως αποδείχθηκε) ομάδα που τη «φιλοδώρησε» με τέσσερα τέρματα και οι «λέοντες» ουδέποτε συνήλθαν από εκείνο το 2-4 στο «Μακάρειο».
Τέσσερις ημέρες αργότερα έχασαν από τον Απόλλωνα (1-2) για πρώτη φορά μετά από μια διετία, στις 21 Απριλίου ηττήθηκαν εκ νέου από τον Ολυμπιακό (0-1) μένοντας εκτός κυπέλλου, ενώ το 1-2 από την Ομόνοια στο ΓΣΠ τους έβγαλε νοκ άουτ και από το πρωτάθλημα.
Το ψυχολογικό «άδειασμα» τους άφησε με άδεια χέρια τόσο από την Ανόρθωση όσο και από τον Ολυμπιακό (αμφότερες με 2-1) και οι «γαλαζοκίτρινοι» της Λεμεσού έκλεισαν τη σεζόν με έξι συναπτές ήττες -επίδοση πρωτοφανής επί των ημερών του Κέρκεζ.
Αν ο Βόσνιος και οι παίκτες του αναζητήσουν τομείς βελτίωσης εν όψει της νέας περιόδου, ο πρώτος είναι μπροστά στα μάτια τους: ένα καλύτερο μπάσιμο και ένα (πολύ) καλύτερο φινάλε στη σεζόν.
