Η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΛ ήταν ένα από τα απρόσμενα συμβάντα της φετινής χρονιάς. Μαζί με την φανταστική πορεία του Ολυμπιακού και την προβληματική εικόνα του ΑΠΟΕΛ, η ομάδα της Λεμεσού βρίσκεται επίσης στη σχετική λίστα με τις εκπλήξεις.
Του Γιάννου Ιωάννου
Ο Ντούσαν Κέρκεζ έφτιαξε ένα πολύ δυνατό σύνολο το οποίο διεκδικούσε τον τίτλο μέχρι και τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος. Μια ομάδα χάρμα οφθαλμών που εντυπωσίαζε κάθε αγωνιστική με το ποδόσφαιρο που έπαιζε. Η ομοιογένεια ήταν εμφανέστατη, η ποιότητα αδιαμφισβήτητη και ο τρόπος που προσέγγιζαν τα πλείστα παιχνίδια ήταν λες και έκαναν πρωταθλητισμό χρόνια.
Παρ' όλα αυτά για να βρούμε την ΑΕΛ να τερματίζει στους πρώτους τρεις πρέπει να πάμε επτά χρόνια πίσω. Πιο συγκεκριμένα τη σεζόν 13/14 όταν και οι γαλαζοκίτρινοι της Λεμεσού τερμάτισαν δεύτεροι χάνοντας το πρωτάθλημα σε ισοβαθμία με τον ΑΠΟΕΛ. Από τότε τερμάτιζε στην τέταρτη, πέμπτη και έκτη θέση ενώ υπήρχαν χρονιές που έμεινε και στο Β' γκρουμπ.
Μετά την ήττα από την Ομόνοια μένοντας ουσιαστικά εκτός από τη κούρσα του τίτλου, ο κόσμος της Λεμεσιανής ομάδας δεν παραπονέθηκε. Δεν υπήρξε η παραμικρή μουρμούρα και μηδενιστική κριτική για κανέναν στην ομάδα. Οι ποδοσφαιριστές, η τεχνική ηγεσία και η διοίκηση έχουν τον κόσμο στο πλευρό τους και με αυτό ως δεδομένο βλέπουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
Ολόκληρο το οικοδόμημα φαίνεται να σφύζει από υγεία και όπως όλα δείχνουν οι γαλαζοκίτρινοι θα συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν, με τη φετινή χρονιά να αποτελεί μόνο μια μικρή γεύση για το τι θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον.
