Το αποψινό παιχνίδι με την Ένωση ήταν, από κάθε άποψη, η τέλεια… παγίδα για τον Απόλλωνα. Όπως είχε διαμορφωθεί το σκηνικό μετά την ήττα από την ΑΕΛ, το «φεύγει-μένει ο προπονητής» και τις νίκες των υπόλοιπων τριών μνηστήρων του τίτλου, οι «κυανόλευκοι» μπήκαν στο «Τσίρειο» για την αναμέτρηση με τους «βυσσινί» έχοντας μόνον να… χάσουν.
Ενδεχόμενη νίκη θα εθεωρείτο αυτονόητη και επιβεβλημένη αντίδραση στην γκέλα στο λεμεσιανό ντέρμπι, οποιαδήποτε απώλεια βαθμών θα ενέτεινε τον προβληματισμό, την εσωστρέφεια και θα προκαλούσε… σεισμικές δονήσεις σε όλο το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα.
Αν κάποιος παραβλέψει ή προσπεράσει όλα τα παραπάνω, τότε η αποψινή ήταν ακόμη μια προβληματική εμφάνιση για τον Απόλλωνα. Η άμυνα έδειξε εκ νέου ευάλωτη στις γρήγορες επιθέσεις του αντιπάλου, η ανάπτυξη ήταν σε μεγάλο βαθμό μονοδιάστατη και προβλέψιμη, το καθαρό μυαλό και η αποφασιστικότητα στην τελική ενέργεια έλειψαν εκ νέου.
Αν όμως συνυπολογιστούν όσα προηγήθηκαν του αγώνα, τότε ο λεμεσιανός σύλλογος πήρε ό,τι καλύτερο μπορούσε από αυτό το παιχνίδι-παγίδα: τρεις βαθμούς, ηρεμία μέχρι τον επόμενο αγώνα, αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα και δύο-τρεις παίκτες.
Ο Ντόλαντ Γκεριέ χρειάστηκε μόλις δύο λεπτά για να (απο)δείξει ότι δεν είναι συνηθισμένος παίκτης. Στις στημένες μπάλες, και δη στα κόρνερ, οι ακραίοι αμυντικοί μένουν πιο πίσω απ’ όλους, ως… κυματοθραύστες πιθανής αντεπίθεσης. Η εξαίρεση στον κανόνα αφορά αυτούς που έχουν καλά χτυπήματα και αναλαμβάνουν την εκτέλεση των κόρνερ και των φάουλ.
Ο Αϊτινός, ωστόσο, δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Παρά τα μόλις 175 εκατοστά του πήγε μέσα στην αντίπαλη περιοχή και απέδειξε πως εκτός καλό συγχρονισμό και εξαιρετική αλτικότητα διαθέτει και καλό σημάδι. Η κεφαλιά του για το 1-0 ήταν απλά… άπιαστη.
Ο Τσάρλισον Μπένσοπ έδειξε επίσης έτοιμος ν’ αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Μετά την ψυχρολουσία της ισοφάρισης ήταν εκεί που έπρεπε κι έκανε ό,τι έπρεπε για να ανακτήσει η ομάδα του το προβάδισμα. Το γεγονός ότι ανέλαβε να εκτελέσει ο ίδιος το πέναλτι που κέρδισε (αψηφώντας το γνωστό ποδοσφαιρικό αξίωμα) και μάλιστα σε μια στιγμή που η μπάλα ζύγιζε… τόνους, δείχνει -αν μη τι άλλο- αυτοπεποίθηση. Και από αυτήν ο Απόλλωνας χρειάζεται μπόλικη σε αυτή τη φάση της σεζόν.
Υποσχόμενη, τέλος, ήταν και η επιστροφή του Σακέτι στο αρχικό σχήμα. Ο Αργεντινός είναι ο μοναδικός αυθεντικός «κόφτης» στο ρόστερ και, όταν ανακτήσει αγωνιστικό ρυθμό, θα είναι μια υπερπολύτιμη ασφάλεια μπροστά από το ευάλωτο κέντρο άμυνας. Αν καταφέρει να μειώσει και το μέσο όρο της μιας κίτρινης κάρτας ανά συμμετοχή, θα προσφέρει ακόμη περισσότερες υπηρεσίες στην ομάδα του.
Ο Γιάννης Πετράκης οφείλει να πιστωθεί πως στην πρωτόγνωρη για τον ίδιο κατάσταση του πρωταθλητισμού δεν έχει χάσει το κεφάλι του. Παραμένει ψύχραιμος, νηφάλιος, πραγματιστής και, προπάντων, προσηλωμένος στη μεγάλη εικόνα.
Στη συνέντευξη Τύπου υπογράμμισε ότι χρόνο να δουλέψει με τους παίκτες άρχισε ουσιαστικά να έχει αυτόν τον μήνα, καθώς τον πρώτο ενάμιση η ομάδα έπαιζε ανά τρεις μέρες. Σε αυτήν την καμπή του πρωταθλήματος, ωστόσο, ο Απόλλωνας έχει χρόνο να δουλεύει και να ξεκουράζεται, ενόσω οι ανταγωνιστές του θα σπαταλούν δυνάμεις (και παίκτες) στα παιχνίδια κυπέλλου.
Πρόκειται για ένα εν δυνάμει πλεονέκτημα. Με την κατάλληλη δουλειά στο Κολόσσι μπορεί να αποδειχθεί η ειδοποιός διαφορά. Σε τελική ανάλυση, σε αυτό συμφώνησαν Χάμπος και Πετράκης, αν η ομάδα πιάσει την πρέπουσα απόδοση, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν.
