Η 2η νίκη της Ομόνοιας στο ντέρμπι της Λευκωσίας επιβεβαίωσε αρκετά πράγματα. Την υπεροχή της στην τρέχουσα σεζόν έναντι του αντιπάλου της, την ποιότητα, την εξαιρετική χημεία της σαν ομάδα (από εκεί ξεκινά η εξαιρετική συγκομιδή 24 βαθμών στα ντέρμπι). Αλλά και τον χαρακτήρα της.
Ήταν ένα ματς που η Ομόνοια προηγήθηκε νωρίς και κέρδισε με το στενό 1-0, αλλά η εικόνα στον αγώνα ήταν ξεκάθαρη. Οι "πράσινοι" μπορούσαν κάλλιστα να σκοράρουν ξανά. Στο χαμένο πέναλτι του Παπουλή και στην κλασσική του Τζιωνή. Συν τις πολύ καλές ευκαιρίες των Τιάγκο στο 1ο μέρος και Τζιωνή (ξανά) στην επανάληψη, αλλά και την τριπλή επέμβαση του Ουζόχο στο 2ο ημίχρονο.
Παρά την απώλεια των ευκαιριών και την παραμονή του 1-0, η Ομόνοια είχε ηρεμία και ψυχραιμία μέχρι τέλους. Ποντάροντας παράλληλα στην άψογη αμυντική της συμπεριφορά από τα πέριξ της αντίπαλης περιοχής μέχρι τη δική της. Είναι ζήτημα να ένιωσαν ανησυχία πάνω από μία φορά, οι "πράσινοι"
Η νίκη επί του ΑΠΟΕΛ φέρνει τεράστια ικανοποίηση και φυσικά τον τερματισμό στην 1η θέση στην κανονική περίοδο. Αλλά το πρωτάθλημα μπορεί να περιμένει.
Υπάρχει ο πρώτος αγώνας κυπέλλου με τον συμπολίτη της και πρέπει να υπάρξει άμεση συγκέντρωση σε αυτό το ματς. Που θα είναι σίγουρα διαφορετικό. Όχι μόνο γιατί είναι πρώτος αγώνας κυπέλλου και υπάρχουν άλλες στρατηγικές. Ο ΑΠΟΕΛ θα έχει μεγαλύτερα κίνητρα και φυσικά θα έχει, ειδικά μετά το σημερινό παιχνίδι, διαφορετική πνευματική, αλλά και τακτική προσέγγιση.
