Ο ΟΦΗ ταξίδεψε… αρματωμένος στην Θεσσαλονίκη, πούλησε πολύ ακριβά το τομάρι του και ακύρωσε κάθε επιθετική προσπάθεια του Άρη, που «κόλλησε» στο 0-0.
Πρώτος την «πάτησε» ο ΠΑΟΚ. Κόλλησε στο άγχος και την ανετοιμότητα της πρεμιέρας. Μετά, ακολούθησε ο Ολυμπιακός που κι αυτός κόλλησε στο μηδέν απέναντι στην οργανωμένη άμυνα του Ατρόμητου.
Το κακό για τα μεγάλα φαβορί της πρεμιέρας τρίτωσε με τον Άρη. Ο ΟΦΗ ταξίδεψε στην Θεσσαλονίκη για να πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι του και πήρε αυτό που ήθελε (0-0), μάλλον πιο εύκολα από ότι θα περίμενε ο Νίκος Νιόπλιας.
Ο περσινός ΟΦΗ (μέχρι την έλευση του) έπαιζε καλά, ήταν ευχάριστος στο μάτι, αλλά ήταν φλύαρος και αφελής. Δεχόταν τα γκολ με το τσουβάλι και επέτρεπε πολλές φάσεις.
Μαζί του, οι Κρητικοί έσφιξαν, σκλήρυναν, έγιναν πιο τακτικοί, πιο κυνικοί. Ο ΟΦΗ βρήκε απέναντι του μία ομάδα χωρίς χημεία και αυτοματισμούς (6 νέα αποκτήματα στην ενδεκάδα), επέλεξε να παίξει πίσω από την μπάλα, αλλά έφερε εις πέρας την αποστολή του.
Δεν βρήκε το μεγάλο κόλπο στο τρίτο λεπτό, όταν ο Καστάνιος άργησε να εκτελέσει μόνος προ του Ντένις και έχασε μία καταπληκτική ευκαιρία και από εκεί και μετά επέλεξε να περιμένει, να καταστρέφει, να ακυρώνει. Δεν ήταν όμορφο, μα ήταν αποτελεσματικό.
Ο Άρης κυκλοφόρησε με υπομονή την μπάλα, αλλά του έλειπε το κάτι παραπάνω. Τα βασικά δημιουργικά του όπλα υστέρησαν και όσο περνούσε η ώρα το άγχος έκανε τα πόδια πιο βαριά.
Οι τελικές δεν ήταν λίγες (16), ούτε τα γεμίσματα (38), αλλά στην πραγματικότητα ο Επασί χρειάστηκε να επέμβει μόλις μία φορά σε μία κεφαλιά του Εντιαγέ λίγο πριν το τέλος.
Ο ΟΦΗ έβγαλε χωρίς αμυντικό λάθος όλο το ματς, ακύρωσε κάθε επιθετική ενέργεια, άντεξε στην πίεση και πήρε παλικαρίσια το 0-0 που εντέλει δεν αδικεί τον ιδρώτα καμιάς ομάδας στο γήπεδο.
