Ο Γκουστάβο Μαντούκα μίλησε στο Gazzeta.gr για τις αξέχαστες στιγμές του στην ΑΕΚ, την ιστορική πορεία με τον ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη, τον τραυματισμός που τον ανάγκασε να αποσυρθεί, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς αλλά και τη νέα του καριέρα ως μάνατζερ.
«Ζω στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια, στο Τορίνο. Πλέον η ζωή εδώ είναι μια χαρά, μιας και στις 21 Ιουνίου η χώρα θα μπει σε «λευκή ζώνη». Για να πω την αλήθεια, μου λείπουν οι μέρες που έπαιζα ποδόσφαιρο. Πλέον όμως είμαι μάνατζερ. Πήρα αυτή την απόφαση για οικογενειακούς λόγους. Εχω μία κόρη η οποία είναι 16 ετών, έναν γιο 13 ετών ο οποίος παίζει στην Τορίνο και έναν ακόμα γιο 4 ετών. Οπότε ως προπονητής ή τεχνικός διευθυντής θα έπρεπε να μετακινούμαστε συνεχώς.
Γι’ αυτό και αποφάσισα να γίνω μάνατζερ για να είμαι κοντά στην οικογένεια μου. Επίσης γνωρίζω πολλούς παίκτες και ανθρώπους, οι οποίοι είναι σε αυτόν τον κλάδο και θέλω να βοηθήσω τα αγόρια μου να πετύχουν τους στόχους τους. Ως προπονητής στην Οθέλλος Αθηαίνου ήταν μια ωραία εμπειρία, αλλά παράλληλη σκληρή δουλειά. Ηταν τελείως διαφορετική πραγματικότητα αυτή η ιδιότητα, από εκείνη του ποδοσφαιριστή».
Κεφάλαιο ΑΠΟΕΛ. Ποιες οι αναμνήσεις σου;
«Με τον ΑΠΟΕΛ ήταν η τελευταία μου διαδρομή ως ποδοσφαιριστής. Πέρασα σπουδαία χρόνια εκεί. Μόνο με τα καλύτερα λόγια μπορώ να μιλήσω για τον σύλλογο και για την Κύπρο. Θυμάμαι πως η καλύτερη στιγμή μου ως παίκτης του ΑΠΟΕΛ ήταν όταν προκριθήκαμε στο Champions League. Κάναμε εκπληκτική δουλειά. Βέβαια χάσαμε τον τίτλο του πρωταθλήματος εκείνη τη χρονιά αλλά προκριθήκαμε στο Champions League, οπότε αυτό ήταν πολύ σημαντικό.
Για την ομάδα, για εμάς για τη χώρα, για όλους. Το πιο σημαντικό γκολ που πέτυχα ήταν αυτό κόντρα στην Λυών. Βέβαια κι αυτό που σημείωσα απέναντι στην Ρεάλ ήταν σημαντικό, αλλά με την Λυών μου έχει μείνει αξέχαστο γιατί ήταν κρίσιμο. Το συναίσθημα ήταν υπέροχο. Είναι δύσκολο να το περιγράψω γιατί ήταν πολύ σημαντικό γκολ για όλους τους συμπαίκτες μου και την ιστορία του συλλόγου. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσουμε στο Champions League».
«Πονάω ακόμα και σήμερα»
Ποια ήταν η απόφαση που σε οδήγησε να αποσυρθείς από την ενεργό δράση;
«Ηταν λόγω του σοβαρού τραυματισμού που είχα. Πάλευα για να επιστρέψω στα γήπεδα αλλά πονούσα πολύ. Για να σας πω την αλήθεια ακόμα έχω ενοχλήσεις στο πόδι μου. Αυτός ο τραυματισμός με έκανε πιο εύκολη την απόφαση να κρεμάσω τα παπούτσια μου. Τότε ήμουν σε καλή κατάσταση αλλά ο τραυματισμός με ταλαιπώρησε. Ημουν έτοιμος τότε να αποσυρθώ. Ημουν χαρούμενος κι ευγνώμων για όλα όσα πέτυχα στην καριέρα μου».
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να ολοκληρώνει την καριέρα του εξαιτίας τραυματισμού;
«Στην περίπτωση μου επειδή ήμουν και στο τέλος της καριέρας μου κατά κάποιον τρόπο, μιας και ήμουν σχεδόν 35 ετών, δεν ήταν και τόσο δύσκολη απόφαση. Ημουν χαρούμενος για την καριέρα μου. Αν κοιτάξω πίσω όταν ήμουν 17 ετών δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα πετύχαινα τόσα πολλά στο ποδόσφαιρο. Ηρθα από μία μικρή πόλη στη Βραζιλία, πέρασα δύσκολες στιγμές και στο τέλος μπορώ να πω ότι η απόσυρση ήρθε την κατάλληλη στιγμή».
Μετά την απόσυρση παρέμεινες στον ΑΠΟΕΛ κι ανέλαβες τεχνικός διευθυντής του συλλόγου. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
«Ηταν ένας σύλλογος που γνώριζα τα πάντα. Ολους τους παίκτες. Ηταν τρομερή εμπειρία και παράλληλα επιτυχημένη. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και προκριθήκαμε στο Europa League. Το πιο δύσκολο όμως για μένα ήταν να διαπραγματεύομαι με τους παίκτες, οι οποίοι ήταν φίλοι μου, για τα συμβόλαια τους. Ηταν δύσκολες αποφάσεις και το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Γιατί στο επαγγελματικό έμπαιναν και οι φιλικές σχέσεις που είχα με όλους. Εκτός όμως από αυτό τα υπόλοιπα ήταν όλα θετικά και θεωρώ ότι κάναμε καλή δουλειά».
«Ο Γιοβάνοβιτς θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να μεγαλώσει ξανά»
Να περάσουμε στον Παναθηναϊκό, καθώς νέος προπονητής της ομάδας είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Εζησες αρκετά χρόνια μαζί του. Τι μπορείς να μας πεις για τον Σέρβο τεχνικό;
«Είναι ένας φανταστικός προπονητής και υπέροχος άνθρωπος. Αν με ρωτήσετε ποιος είναι ο αγαπημένος προπονητής που είχα στη ζωή μου, θα σας πω τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ζήσαμε εξαιρετικά χρόνια μαζί. Δεν ήταν προπονητής για εμένα, αλλά πατέρας αλλά και για πολλούς τότε συμπαίκτες μου. Είχαμε σεβασμό απέναντι του. Είναι τρομερός επαγγελματίας και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να μεγαλώσει ξανά.
Φυσικά θα χρειαστεί καλούς παίκτες για να πετύχει τους στόχους του. Εμπνέει σεβασμό και πάντα σέβεται αυτόν τον οποίο έχει απέναντι του οποίος και να είναι. Είναι ένας δίκαιος άνθρωπος και προπονητής. Προσπαθεί να πάρει το 100% από κάθε παίκτη του. Θέλει να παίζει ένα επιθετικό ποδόσφαιρο με το οποίο η ομάδα του θα παίρνει μόνο νίκες. Χτίζει κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, ανάλογα τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα και τον αντίπαλο».
