Όλο λάδι-λάδι κι από τηγανίτα τίποτε.
Στην πασίγνωστη παροιμία συμπυκνώνεται η εμφάνιση της Πάφου στο «Δρ. Κοσταντίν Ραντουλέσκου».
Η κυπελλούχος δεν ήταν χειρότερη από την Κλουζ έως το 1-0, είχε την κατοχή και το πλεόνασμα ευκαιριών μετά την αποβολή του Ντεάκ (40’), εν τέλει όμως δεν απέφυγε την τέταρτη ήττα της σε ισάριθμα εκτός έδρας παιχνίδια της στην Ευρώπη.
Η έλλειψη κυνικότητας στο τελείωμα των φάσεων, στην οποία απέδωσε την ήττα ο Χουάν Κάρλος Καρθέδο, ήταν προφανής. Όχι όμως και η μοναδική αδυναμία. Ο Ιβάν Σούνιτς το είπε φόρα-παρτίδα: «Στη Λεμεσό πρέπει να είμαστε πιο έξυπνοι και να εμφανιστούμε βελτιωμένοι σε όλους τους τομείς».
Στους δύο προηγούμενους προκριματικούς γύρους οι «γαλάζιοι» ανέτρεψαν στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» ήττες με διαφορά ενός τέρματος, υπάρχουν όμως δύο σημαντικά «αλλά». Το πρώτο είναι πως η Κλουζ δεν είναι ούτε Ζαλγκίρις Βίλνιους ούτε ΤΣΣΚΑ 1948. Είναι καλύτερη ομάδα και με περισσότερες ευρωπαϊκές παραστάσεις.
Το δεύτερο «αλλά» είναι πως αυτή τη φορά η Πάφος δεν αξιοποίησε το αριθμητικό της πλεονέκτημα για σχεδόν 60 αγωνιστικά λεπτά και δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση ότι την ερχόμενη Πέμπτη ο αντίπαλος θα μείνει ξανά με παίκτη λιγότερο.
Η πρόκριση παραμένει, αυτονόητα, εφικτή. Αλλά για να έλθει, για να γίνει δηλαδή η τρίτη συναπτή ανατροπή, πρέπει η κυπελλούχος να εμφανιστεί διαφορετική. Καλύτερο τακτικό πλάνο, πιο καθαρό μυαλό και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα συνθέτουν το τρίπτυχο της απαραίτητης βελτίωσης.
